ﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﻫﺎﻱ ﺑﻲ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ.
ﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﻡ ﺍﺑﺪﻱ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﺵ.
ﻭ ﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻓﺰﻭﻧﺶ...
ﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﻱ ﻛﺮﻳﻢ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﻭ ﺑﺎﺗﻘﻮﺍﻱ ﻣﻘﺘﺪﺍﻣﺎﻥ. ﺳﻼﻡ ﺑﺮ ﺳﻄﻮﺭ ﻣﻮﺍﻋﻆ ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻭ ﺑﺮ ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﺯﺵ...
ﺁﺛﺎﺭ ﻗﻠم ﭘﻴﺮ ﻭ ﻣﺮﺍﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺻﻔﺎﻱ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻀﻄﺮّ ﺭﺍ. ﭼﻬﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﺗﻲ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ؛
« ﺍﮔﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻗﻠﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻛﺸﻒ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺟﺪﺍ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺑﺎﺗﺶ ﺟﺪﺍﻳﻲ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ. ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﻧﺎﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ... »
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ ﺑﺮﺍﻳﻢ...
ﺩﻗﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍید ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻲ ﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﻭﺳﻌﺖ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭﻱ ﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ، ﺯﻳﺒﺎﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ؟
ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﺪﺍﻋﻲ ﻧﺎﻡ «ﺣﺴﻴﻦ »ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ؟! ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ! ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ، ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺁﻣﺪ
ﻭ ﺷﺪﻫﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ وادی وا نفسا ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺪﻩ.
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ، ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻲ ﻫﺎﻱ ﻏﺮﻳﺒﻲ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺍﻟﻲ ﺻﺪﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ... ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺎﺭﻗﻪ ﻫﺎﻱ ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺣﺐ ﺍﻟﺤﺴﻴﻨﻲ ﻣﻦ، ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻛﻨﺪ ﻗﻠﺐ ﺣﺐ ﺍﻟﺤﺴﻴﻨﻲ ﺗﻮ ﺭﺍ!
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﻫﻤﻨﺠﻮﺍﻱ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺣﻆ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﺮﺩ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻛﻠﻤﺎﺗﻢ ﺭﺍ ﻧﻔﻬﻤﺪ. ﺑﮕﺬﺍﺭ...
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻣﻦ ﺫﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻔﺤﺺ ﻭﺍﺩﺍﺭﺩ... تفحص .... تفحص .... دلم تنگ است برای روزهایتان...
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺩﻳﺪﻱ؟! ﺷﺎﻳﺪ ما ﻫﻢ، ﭼﻮﻥ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﻱ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ، ﺳﺮ ﺍﺯ ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭﻫﺎﻱ ﻛﺮﺑﻼﺁﺑﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭﺁﻭﺭیم!
ﺍﻳﻨﺠﺎ، ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﺕ ﻣﻲ ﮔﺬﺭﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮﺕ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻋﻴﺎﺭﺕ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﺠﺎ، ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺖ ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺎﻳﺖ ﺍﺭﺯﺷﺖ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ. ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ، ﺍﻳﻨﺠﺎ، ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺑﺪﺟﻮﺭﻱ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﺩﻳﺪﻳﻢ، ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ.
ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻭ ﺧﺮﺩﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺍﻗﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻻﺷﺮﻳﻚ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ، ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺍﻓﻜﻨﺪﻩ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺣﺒﺲ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺻﻮﺕ ﻭ ﺁﻭﺍﻳﻲ ﺭﺧﺼﺖ ﻭ ﻣﺠﺎﻝ ﺗﻜﻠﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺘﻌﺎﻝ. ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﺰﺭگ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺻﻼ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺰﺭگ ﻭ ﻋﺰﻳﺰﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ...
ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺏ ﺑﺸﻮﻡ! ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ کسی ﻛﻪ دلش ﭘﺮﭘﺮ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ برای ﺩﺭﺳﺖ ﺷﺪﻥ.
ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺏ ﺑﺸﻮﻡ! ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﺭﺩﺭﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﻭﺯﺭ ﻭ ﻭﺑﺎﻟﻲ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﻜﻨﺪ ﺑﺎﻝ ﻫﺎﻱ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ.
ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ کسی که ﺩﻟش ﻟﻚ ﺯﺩﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﻱ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﻫﺎﻱ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﺮﭼﻢ ﺳﻪ ﺭﻧﮓ – ﺑﺎ ﺁﻥ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﷲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﭘﺮﭼﻢ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ – ﻭ ﺯﻣﺰﻣﻪ « ﻛﺠﺎﻳﻴﺪ ﺍﻱ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﺍﻳﻲ ».
چه شده که این روزها دسته دسته می آیید باش آن پرچم های سه رنگ و به ما تلنگر می زنید....
ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻝ ﻫﺎﻱ ﺩﺭﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﻭ ﭘﺮ ﺟﺮﺍﺣﺖ ﺭﺍ، ﺳﺒﻚ ﻭ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﻴﺎﺑﻤﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺑﻼﺁﺑﺎﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻭﺝ ﺑﮕﻴﺮﻡ. ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ کسانیکه ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻳﻜﻨﻮﺍﺧﺘﻲ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺍﺵ ﺧﺴﺘﻪ ﺍند...
ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺻﺎﻟﺢ ﺷﻮﻡ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺻﺎﻟﺢ ﺷﻮﻡ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺻﺎﻟﺢ ﺷﻮﻡ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺻﺪﺍ ﻣﻲ ﺯﻧﻢ ﺍﺑﺎﺻﺎﻟﺢ ﻋﺠﻞ ﺍﷲ ﻓﺮﺟﻪ ﺭﺍ، ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻤﺮﻧﮓ ﻭ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺸﻨﻮﻡ...
نمی دانم امسال روزیمان را کجا رقم می زنیم ....
وعده گاهمان کجاست ... اما دل خوش به آنم که دست از طلب بر ندارم زکوی یاران ...
نوای شهرمون خوش آهنگه / حالمون مثل روزای جنگه
شهدا واژه های ایثارند / همشون سربلند و سردارند
رفقا این حقیقت والله / هوای کشورمون و دارند
نکنه دل به دنیا بسپاریم / پا رو خون شهید بگذاریم
نکنه که خدای ناکرده / دل آقامون بیازاریم
دنیا این و بدونه این مردم / همه از نسل پاک سلمانند
یه روزی پاش بیافته بی تردید / همت و باکری و چمرانند
){kind=link}