ارکان دین در کلام امیرمومنان علی(ع)

ارکان دین در کلام امیرمومنان علی(ع)

إِنَّ أَفْضَلَ مَاتَوَسَّ َ لبِهِ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلیَ اللَِّه سُبْحَانَهُ وَ تَعَالیَ، الْإِیمَانُ بِهِ وَبِرَسُولِهِ،

 وَالْجِهَادُ فِی سَبِیلِهِ، فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الْإِسْلَامِ؛ و لَکَِمَةُ الْإِخْلَاصِ

فَإِنَّهَا الْفِطْرَةُ؛ وَإِقَامُ الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا الْمِلَّةُ؛ وَإِیتَاءُ الزَّ اَکةِ فَإِنَّهَا فَرِیضَةٌ وَاجِبَةٌ؛

وَصَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنَ الْعِقَابِ؛ وَحَجُّ الْبیَْتِ وَاعْتَِمارُهُ

فَإِنَّهُمَا نَیْفِ اَینِ الْفَقْرَ و رَیَْحَضَانِ الذَّنْبَ. وَصِلَةُ الرَّحِمِ فَإِنَّهَا مَثْرَاةٌ فِی الْمَالِ،

وَمَنْسَأَةٌ فِی الْأَجَلِ؛ وَصَدَقَةُ السِّرِّ فَإِنَّهَا تُکَفِّرُ الْخَطِیئَةَ؛ وَصَدَقَةُ

الْعلَاَنِ ةَیِ فَإِنَّهَاتَدْفَعُ مِیتَةَ السُّوءِ؛ وَصَنَائِعُ الْمَعْرُوفِ فَإِنَّهَا تَقِی مَصَارِعَ الْهَوَانِ.

أَفِیضُوا فِی ذِکْرِ اللَِّه فَإِنَّهُ أَحْسَُن الذِّکْرِ، وَارْغَبُوا فِ مَیا وَعَدَ

الْمُتَّقِینَ فَإِنَّ وَعْدَهُ أَصْدَقُ الْوَعْدِ، وَاقْتَدُوا بِهَدْیِ نَبِیِّکُمْ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ الْهَدْیِ.

 وَاسْتَنُّوا بِسُنَّتِهِ فَإِنَّهَا أَهْدیَ السُّنَنِ.

برترین و گرامی ترین چیزهایى که انسان را به خداوند سبحان نزدیک می گرداند ده چیز است:

اول) ایمان و اعتراف به خدا و فرستاده هایش.

دوم) جهاد و پیکار در راه حق زیرا جهاد پایه سربلندى و پیشرفت اسلام است.

سوم) کلمه اخلاص و گفتن لااله الاالله و خدا یگانه دانستن که فطرى بشرى است.

چهارم) برپا داشتن نماز که نشانه ملیت دین اسلام است.

پنجم) زکات مال که پرداختن آن به مستحقین واجب است.

ششم) روزه گرفتن در ماه رمضان که سپرى براى جلوگیرى از عذاب و کیفر قیامت است.

هفتم) حج نمودن خانه خدا و به جا آوردن عمره آن که حج و عمره فقر و پریشانى را می زداید و گناه را میشوید و پاک میسازد.

هشتم) نیکویى و رسیدگى به وضع خویشاوندان که موجب افزایش مال و درازى عمر است.

نهم) صدقه دادن پنهان که آن کفاره گناهان و صدقه دادن آشکار که آن مر گهاى بد و غیرطبیعى را برطرف و دور میسازد.

دهم) به جاى آوردن کارهاى نیکو که آدمى را از خوارى و بیچارگى می رهاند.

شتاب کنید در یاد نمودن خدا که یاد خدا بهترین یادهاست، و رغبت نمایید به سوى بهشتى که ذات اقدسش به پرهیزکاران نوید داده است. زیرا که وعده خدا راست ترین وعده هاست، و از راه هدایت پیامبرتان پیروى نمایید که آن نیکوترین راه هدایت است. و به سنّت و طریقه او رفتار نمایید، زیرا طریقه او هدایت کننده ترین سنتها و روشها است و قرآن را بیاموزید که نیکوترین گفتار است و آن را خوب فراگیرید و در آن تدبّر و اندیشه کنید که بهار دلهاست. و از انوار درخشانش شفا و بهبودى بخواهید که قرآن شفا دهنده سینه ها است. و آن را خوب بخوانید که آن سودمندترین داستان هاست و دانشمندى که دانش خویش را به کار نبرد، همچون نادان درمانده و سرگردانى است که همچنان در خواب نادانى و غفلت فرو رفته باشد. بلکه برچنین کسى در قیامت حجت تمام تر، و اندوهش زیادتر، و توبیخ و سرزنشش نزد خدا بیشتر است.

                                                                                                 نهج البلاغه-خطبه 0 11  

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------

پس از یک عمر حساب نکردن...!

زیاد مخواب که فردا سا لها باید زیر خاک بخوابی، زیاد مخور که برای خوردن وقتهاست، زیاد مخند که دلیلی برای خندیدن نیست.

زندگی چند صباحی بیش نیست و نیامده میگذرد؛ آنچنان سریع میگذرد که رود به دریا میپیوندد.چنان زندگی کن که فردا برای رفتنت وحشتی نداشته باشی.

 خدایا! ای مهربا نترین مهربانان؛ای زیباترین زیبایان؛ ای پاکترین پاکان! ای نوید دهنده و برپا کننده! ای همیشه زنده! ای میراننده! ای سریع الرضا! ای کاشف البلا! به هر نحو م یخواهی مرا بکش؛ به هر گونه م یخواهی مرا ببر؛ اگر یک بار به مرگم راضی نیستی،زند هام کن، باز مرا بکش. حاضرم؛ راضیم. تنها یک چیز از تو م یخواهم،ای عزیز! از من بگذر...

از من بگذر...